Ο κήπος της κολάσεως

   Μόνο έτσι θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τον κήπο μου.Μέσα σε αυτόν ζούν και μεγαλώνουν αρμονικά (λέμε τώρα..!) ένας πολύ ατίθασος σκύλος (παρά το γεγονός οτι έσκασα ένα σωρό λεφτά για την "εκπαίδευσή" του) ονόματι Diego,μία γάτα ονόματι Μπία,από το Ευλαμπία,και τέσσερις τεράστιοι γάτοι,όλοι παιδιά της Μπίας από διάφορες γέννες και ποικίλους ερωτικούς συντρόφους που είχε η μαντάμ ανά καιρούς.

   Μεγαλώνοντας λοιπόν σε ένα σπίτι με μεγάλο κήπο,υπήρχαν πάντα ζωάκια τα οποία αγαπούσαμε οικογενειακώς να μας ταλαιπωρούν.Από ντόμπερμαν μέχρι αδέσποτα αλλά αξιαγάπητα κοπρόσκυλα,τα οποία συνήθως εγώ κουβαλούσα στο σπίτι,με το αθώο και γεμάτο αγάπη βλέμμα μου να προσπαθεί να πείσει την μάνα μου να τα κρατήσουμε,μέχρι γάτες,κουνελάκια,παπάκια,κοτοπουλάκια και ότι άλλα οικόσιτα ζωάκια μπορεί να φανταστεί κανείς.Μικρή καθόμουν με τις ώρες κάτω στον κήπο,προσπαθώντας να ανακαλύψω από που ερχόταν το κάθε νιαούρισμα,ήθελα να τα σώσω όλα,να μεγαλώσω όσα είχαν χάσει τη γάτα-μαμά τους.Κάποια τα τάϊζα με αυτοσχέδια μπιμπερό (υπήρχαν κάτι στρογγυλές στίχλες τότε, που τις πουλούσαν σε κάτι μικρά μπουκαλάκια-μπιμπερό,και ήταν ιδανικά για την περίπτωση),ή έστω να τα χαιδέψω και να τους δώσω λίγο φαγητό και πολύ αγάπη,αν και τα περισσότερα έτρεχαν να σωθούν μόλις με αντίκριζαν...

   Φυσικά,ο αγαπημένος μου παππούς με μάλωνε και δεν τα ήθελε γιατί του χαλούσαν τα λουλούδια που με τόσο κόπο περιποιόταν,αν και στο τέλος υπέκυπτε και εκείνος στο δικό μου πείσμα,και στα θλιμμένα ματάκια τους.Θυμάμαι συγκεκριμένα ένα τιγρέ γατάκι που μεγάλωσε με το μπιμπερό που προανέφερα,το ονόμασε ο παππούς μου "Τυμπανάκι",γιατί όποτε έτρωγε η κοιλίτσα του φούσκωνε τόσο πολύ που έμοιαζε με τύμπανο..(το λες και τούμπανο).

   Μαζί με τα χρόνια και τα ζωάκια που πέρασαν από τότε,ο κήπος παραμένει ένας μικρός παράδεισος για τον Diego και το παρεάκι του.Αρχικά, σκύλος και γάτες δεν τα πήγαιναν πολύ καλά,εννοώντας ότι οι γάτες κυνηγούσαν και τραυμάτιζαν τον κακόμοιρο Diego που ήταν ακόμη κουτάβι.Με τον καιρό τον συνήθισαν,και τώρα παίζουν συχνά μαζί του,κοιμούνται πάνω του ή στο σπιτάκι του,και καμμιά φορά τρώνε και το σκυλοφαγητό του.Δεν θα μου φαινόταν περίεργο αν τις άκουγα να γαβγίζουν κι όλας.

  Η Μπία θα έλεγα ότι είναι η πιο όμορφη γάτα που υπάρχει,στην γειτονιά τουλάχιστον.Αυτό βέβαια το ξέρουν όλοι οι αρσενικοί της περιοχής,ενώ η ίδια δεν χαλάει σε κανέναν το χατήρι!Το τσουλί,όπως την αποκαλεί ο πατέρας μου,έχει μεγάλο σουξέ,έρχονται και από άλλες γειτονιές οι γάτοι-γαμπροί για να την θαυμάσουν και να την πηδήξουν,και εκείνη το απολαμβάνει.Ο γκριζούλης,ένας από τα παιδιά της,είναι επίσης πανέμορφος και ιδιαίτερα χαδιάρης.Τα βράδια που γυρνάω στο σπίτι με περιμένει στην πόρτα,με το που του χαϊδέυω λίγο το αυτάκι,σωριάζεται στο πόδι μου ζητώντας περισσότερο.Είναι απόλαυση!Οι άλλοι δύο μαύροι,έχουν τεράστια κεφάλια,είναι παχύσαρκοι,με υπέροχο πλούσιο τρίχωμα,και κάτασπρες κοιλίτσες.Είναι πιο απόμακροι από τα υπόλοιπα και περισσότερο ανεξάρτητοι.

   Ο τελευταίος της παρέας είναι gay.Ναι,καλά διαβάσατε,πιο gay πεθαίνεις!!Το παραδέχομαι,το φωνάζω,και σκέφτομαι να του βάλω μια ροζ κορδελίτσα στον λαιμό του,να νιώσει κι αυτός απελευθερωμένος.Είναι επίσης παχύσαρκος,μαύρος με άσπρη κοιλίτσα και gay.Καμάρι η μάνα του..!Δεν ήξερα ότι τα γατιά είναι τόσο ανώμαλα.Τον πηδάνε και τα αδέρφια του καμιά φορά,και όλα μαζί,ενώ ο ίδιος καραγουστάρει και κωλοτρίβεται ασύστολα.Το σοκ ήταν όταν αντίκρισε το θέαμα πρώτη η μάνα μου,καθώς μαζεύονται όλα στη βεράντα της και κάνουν τα αίσχη,που με βαρύ πόνο καρδιάς μου είπε τα νέα.Ενώ λοιπόν το συζητούσαμε,μας άκουσε άθελά της η αρκετά παραδοσιακή γιαγιά μου,που έτυχε να μας επισκεφτεί τις μέρες εκείνες. Το εκεφαλικό φάνηκε να της χτυπάει την πόρτα και το μόνο που κατάφερε να πεί κρατώντας το κεφάλι της ήταν "Σκοτώστε το!!".

   Αχ καημένη γιαγιά,αν ήταν έτσι,θα είχε πεθάνει ο μισός ανθρώπινος πληθησμός,και το μισό ζωικό βασίλειο.Όπως οι άνθρωποι,έτσι και τα ζώα,έχουν το καθένα τη δική τους προσωπικότητα,χαρακτήρα και σεξουαλικό προσανατολισμό.Άλλωστε,όλοι ζώα είμαστε,κανείς δεν είναι ίδιος με κανέναν και είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε την ζωή που επιλέγουμε.

   Για να είμαι ειλικρινής,δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσα αν ο gay του κήπου δεν ήταν ο γατούλης,αλλά ο Diego..μακριά από μας,ούτε να το σκέφτομαι.Αυτό όμως που σκέφτομαι σοβαρά,εκτός από την ροζ κορδελίτσα στον λαιμό,είναι να τον φωνάζω Ψιψινάκη!Νόμίζω?Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι είναι όλα αξιολάτρευτα,γεμίζουν την μέρα μου,και την καρδιά μου.Αυτός είναι ο κήπος της κολάσεως και δεν είναι ποτέ βαρετά εκεί κατω..