Τα πουλιά της Μυκόνου

    Σεπτέμβρης,ο καλύτερος μήνας του χρόνου για να επισκεφτείς το πανέμορφο νησί της Μυκόνου.
Κατάφερα λοιπόν να ξεκλέψω ένα Σαββατοκύριακο από την δουλειά για να πάω στη φίλη μου που έχει κατέβει στο νησί από τον Απρίλη για να δουλέψει.Ευτυχώς θα με φιλοξενίσει στο σπίτι που της παραχωρούν,καθώς οι καιροί είναι δύσκολοι,αλλά να που υπάρχουν και αυτά για να ξεχνάμε τον πόνο μας...

    Ο καιρός μας έκανε τη χάρη και ήταν αρκετά ζεστός,οπότε αποφασίσαμε να λιώσουμε τα άσπρα πλεον κορμιά μας στις παραλίες.Στάση πρώτη,καφές σε πλαστικό(5 ευρώ παρακαλώ,ο ένας ετσι? ),στάση δεύτερη,παραλία Αγιος Σώστης (βοήθειά μας).Το σκηνικό από ψηλά μοιάζει φανταστικό,χρησή αμμουδιά,καταγάλανα νερά,λευκό εκκλησάκι στην άκρη της ακτής,ελάχιστος κόσμος.Τέλεια!Κατηφορίζουμε λοιπόν,ψάχνοντας το ιδανικό μέρος για το λιώσιμο που λέγαμε.Έχοντας διασχίσει την μισή παραλία,συνηδειτοποιώ ότι κάτι έχει αλλάξει στο σκηνικό.

    Ζευγάρι ηλικιωμένων ξαπλωμένοι στην άμμο.Κάτι βασικό λείπει.Τα μαγιώ!Που είναι τα μαγιώ τους οεο??Πρώτο σοκ.Δεν πειράζει σκέφτομαι,θα είναι ξένοι σίγουρα.Κι όμως!Όσο προχωράμε κοιτάζω γύρω μου και από δω και πέρα ξεκινάει το μεγαλύτερο σοκ.Είναι ΟΛΟΙ γυμνοί!!Μεγάλοι,μικροί,ξένοι και Ελληνες.Όχι όχι,δεν ήμουν προετοιμασμένη για τέτοιο οφθαλμόλουτρο.Ρωτάω λοιπόν τη φίλη μου
-Το ήξερες αυτό?
-Φυσικά,η μισή παραλία είναι γυμνιστών,η άλλη μισή κανονικά.
-Πλάκα μου κάνεις?Γιατί δεν μου το είπες?Που θα κάτσουμε?Έχουμε περάσει στη μεριά των γυμνιστών,μας κοιτάνε όλοι,δεν πιστεύω να θες να τα πετάξεις όλα?Εγώ αποκλείεται,ξέρεις πόσο ντρέπομαι με κάτι τέτοια,άσε που μπορεί να πάθουμε και τίποτα,να μπει η άμμος πουθενά περίεργα και να έχουμε άλλα??
-Ηρέμισε καλέ,να, πάμε να κάτσουμε εκεί,είναι πιο απόμερα,άσε που θα πάρουμε και το ματάκι μας!
   Είναι τελείως τρελή,σκέφτομαι,προσπαθώντας να μην καρφώνομαι,ενώ για καλή μου τύχη φοράω τα τεράστια μαύρα γυαλιά μου.Και τότε τον είδα.
Δεν μπορεί,αποκλείεται να βλέπω καλά.Ψηλός,μαυρισμένος,αθλητικός και τελείως γυμνός.Μα, τι είναι αυτό το τεράστιο πράγμα που κρέμεται ανάμεσα στα πόδια του??Φτάνει σχεδόν μέχρι το γόνατο!Χωρίς καμια υπερβολή,δεν έχω ξαναδεί μεγαλύτερο πέος στη ζωή μου!Κάνω να σκύψω στη φίλη μου για να της πω για το τέρας που αντίκρισα,όταν την ακούω να ΤΟΥ φωνάζει
-Τάααααααααααασσσσοοοο!!!!
   Δεν το πιστεύω,τον ξέρει!Και πάει προς το μέρος του να του μιλήσει.Πώς θα τον κοιτάξει στα μάτια?Εγώ φυσικά κάνω τον Αλέκο,γυρνάω πλάτη,προχωράω πιο κάτω,στρώνω βιαστικά την πετσέτα,και ανάβω τσιγάρο.Τι φιάσκο Θεέ μου!
-Μα γιατί δεν ήρθες να γνωρίσεις τον Τάσο?
-Πλάκα μας κάνεις κοπελιά?Ποιόν Τάσο?Κι αν αντί για χειραψία του έπιανα τίποτα μακρύτερο από το χέρι του???
   Τα γέλια που ακολούθησαν δεν περιγράφονται.Τελικά τον Τάσο τον γνώρισα αργότερα την ίδια μέρα σε ένα μπαρ,με τη σιγουριά των ρούχων του,και του ποτού μου.Και ναι,δυστυχώς για όλες τις γυναίκες αυτού του τόπου,ο Τάσος είναι gay.Από εκείνη την μέρα,τα μόνα πουλιά που ξαναείδα στο νησί,ήταν οι πελεκάνοι.Και ήταν πανέμορφα...

Τίτλοι τέλους

Κάθε τέλος είναι μια καινούργια αρχή.Ετσι τουλάχιστον λένε..Πόσα πράγματα,σχέσεις,αισθήματα,φιλίες,αγάπες,φιλοδοξίες,όνειρα και στιγμές τελειώνουν καθημερινά στη ζωή τόσο γρήγορα,πριν καν καταλάβεις οτι ξεκίνησαν?Τα επόμενα έρχονται το ίδιο γρήγορα,χωρίς να πάρεις ανάσα.Τουλάχιστον,αυτό ελπίζεις για να μην νιώσεις την απώλεια,το τέλος.

Κι εγώ?Θέλω να στεναχωρηθώ,να θρηνήσω,να κλάψω και να πέσω στα πατώματα, για μια αγάπη,που είχε τελειώσει πριν καν αρχίσει.Και ποιό το νόημα?Για να ξυπνήσω το πρωί με μάτια πρησμένα,σαν το κουνάβι,και να πω στον εαυτό μου ξεκόλα γιατί σήμερα είναι μια καινούργια μέρα και όλα θα πάνε καλά..Θα πάνε?Που το ξέρεις?Δεν το ξέρεις,απλά το εύχεσαι.Κι αν δεν?Οχι,όχι.Θα πάνε.Δεν μπορεί,είμαι απο τη φύση μου πολύ αισιόδοξη για να σκεφτώ τα χειρότερα.Θα πάνε,που θα πάει,θα πάνε.
Αλλιώς,θα μαζέψω τα κομμάτια μου,και θα συνεχίσω να περιμένω για κάτι.Για λίγο φως στο σκοτάδι μου.Όπως πάντα.Ελπίζω μόνο να μην αργήσει πολυ,γιατί με φοβίζει το σκοτάδι...