Στον Γ.

Πως πολεμάς τους φόβους σου
είσαι ακόμα παιδί,δεν ξέρεις πολλά
δεν φταίς εσύ,φταίει που είσαι ακόμα μικρός
πολύ μικρός,τόσος δα
ίσα που φαίνεσαι στον τεράστιο κόσμο
που όλα μοιάζουν μεγάλα,άγνωστα
νόμιζες πως μπορείς,προσπάθησες,έκανες
ότι μπορούσες,όσο άντεχες,όσο έβλεπες
μέσα στο σκοτάδι,κανένα φως
κανένα σημάδι,κι όμως συνέχισες
περπάτησες,έτρεξες
γρήγορα,πιο γρήγορα
έγινες άνεμος,δυνατός σαν τυφώνας
τα πήρες όλα μαζί στο πέρασμά σου
τα διέλυσες.
Όχι όχι,μην κλαίς,σταμάτα
δεν φταίς εσύ,δεν το ήθελες
είσαι μικρός,πολύ μικρός
μα κάτι ξέχασες,γύρνα πίσω
που θέλεις να πας?
Μπορώ να έρθω μαζί σου
δεν θα σε αφήσω
δεν θα φοβάσαι ποτέ ξανά
σαν τότε,με κρατούσες σφιχτά
δυνατά,δεν φοβόμουν τίποτα
όλα μοιάζαν ασήμαντα
αδύναμα,μπορούσα να
νικήσω τα πάντα
σχεδόν τα πάντα,εκτός από
τους φόβους σου μικρέ μου...