Το ποδήλατο

Τα χρόνια περνάνε,κυλάνε
και λες που πάνε?
Πότε μεγάλωσα τόσο πολύ
τα κεράκια δεν χωράνε
η τούρτα μάλλον είναι μικρή
μικρή ήμουν κι εγώ
όταν πήρα το πρώτο μου ποδήλατο
έτρεχα,έπαιζα,έπεφτα
αλλά σηκωνόμουν και πάλι
γόνατα με αίμα
δεν πονάω,συνεχίζω
θα ξαναπέσω το ξέρω
δεν με νοιάζει,έχω εσένα
πάμε βόλτες,ατέλειωτες βόλτες
με γέλια,με τρέλα
και ξανά απ'την αρχή.
Η ίδια χαρά,μετά από τόσα χρόνια
το ίδιο συναίσθημα
με άλλο ποδήλατο
καινούργιο,γυαλίζει
δεν με φοβίζει
θα βγω ξανά έξω
θα τρέξω,θα παίξω
μπορεί και να πέσω
θα σηκωθώ και πάλι
 το ίδιο παιδί είμαι ακόμα
παρά τα τόσα μου χρόνια
γελάω ακόμα,θα έρθεις μαζί?



Υ.Γ.Τελικά μπορεί να συμβεί...αρκεί να μην ξεχνάς το παιδί που κρύβεις μέσα σου!!!Είναι τέλειο το καινούργιο μου ποδήλατο....!!!