Στον καναπέ με τη Μαρία (μέρος δεύτερο)

-Κλείσ'το σε παρακαλώ,δεν αντέχω τόση βία σε μια ταινία.
-Γιατί ρε συ,είναι πολύ καλό,σε κρατάει σε αγωνία!
-Κλείσ΄το σου λέω,δεν θα κοιμάμαι πάλι το βράδυ..
-Σου το'χω πει τόσες φορές,θα σκέφτεσαι οτι είναι ψέμματα όλα,μια ταινία είναι,δεν πεθαίνει κανείς πραγματικά.
-Δεν μπορώ σου λέω,με αγριεύουν πολύ τα όπλα.Σου έχει τύχει να σε σημαδεύουν ποτέ με αληθινό όπλο?
-Όχι,αλλά ο φίλος μου ο Χάρης,που είναι μπάτσος,με άφησε μια φορά να το πιάσω!!
-Εμένα μου έχει τύχει,και πίστεψέ με, δεν μου άρεσε καθόλου..
-Σοβαρά μιλάς?Πότε έγινε αυτό και δεν το ξέρω?
-Σου το'χω ξαναπεί,αλλά ώς συνήθως δεν το θυμάσαι.
-Μμμναι,παίζει αυτό...Για ξαναπες λοιπόν!
-Πριν δύο χρόνια,είχα πάει με τον Ν. στην Αμερική,να δούμε την μητέρα του που ζει στην Καλιφόρνια.Αυτό το θυμάσαι?
-Φυσικά!
-Πάλι καλά..
-....
-Ένα βράδυ λοιπόν,πήγαμε να δούμε κάτι παλιούς του φίλους,σε ένα σπίτι.Βρισκόμασταν αρκετά μακριά από την πόλη,σε κάτι δάση,μες στην ερημιά.Οι τύποι που είχαν το σπίτι ήταν στην ηλικία μας,αλλά κάτι δεν μου άρεσε από την αρχή που τους γνώρισα.Μαζί τους ήταν και μια κοπέλα,αρκετά περίεργη και αυτή.Ο Ν. είχε να τους δει πολύ καιρό,και μαζί με μένα,είχε αρχίσει να φρικάρει κι εκείνος.
-Γιατί?
-Γιατί παντού μέσα στο σπίτι υπήρχαν όπλα!Καραμπίνες,μικρά όπλα,μεγάλα όπλα,ούτε ξέρω πόσα ήταν εκεί μέσα.Ο καθένας τους κρατούσε από ένα,το καθάριζε,το γυάλιζε,το γέμιζε σαν να μην τρέχει τίποτα!
-Πλάκα κάνεις!
-Μακάρι να έκανα.Ενώ λοιπόν οι τύποι έπαιζαν με τα πιστολάκια τους,η τύπισα άρχισε να με σημαδεύει με το δικό της,και εγώ να φρικάρω,ενώ πολύ ευγενικά της έλεγα να σταματήσει.Ο φίλος του Ν. σηκώθηκε ξαφνικά και είπε στα αγόρια να πάνε για σκοποβολή με τα όπλα στο δάσος,δίνοντας στον Ν. ένα από αυτά.Και μόνο στην ιδέα να μείνω εγώ εκεί μόνη μου με την τρελή και τα παιχνίδια της,άρχισα να υστεριάζω,παρακαλώντας τον Ν. να φύγουμε εκείνη την στιγμή.Ευτυχώς ο Ν.βρήκε μια δικαιολογία και τους είπε ευγενικά οτι πρέπει να φύγουμε,και με τα χίλια ζόρια τα καταφέραμε.
-Ουφ!Ευτυχώς!
-Έχει και συνέχεια,μήπως βαρέθηκες?
-Πας καλά?Λέγε!
-Φύγαμε λοιπόν σαν κυνηγημένοι μέσα στην νύχτα,αλλά έπρεπε να βρούμε ένα μέρος να μείνουμε γιατί το αρχικό πλάνο ήταν να κοιμηθούμε στο σπίτι με τα όπλα!
-Παναγιά μου!Με τίποτα!
-Ακριβώς!Αφού οδηγήσαμε για αρκετή ώρα,φτάσαμε σε ένα ξενοδοχείο που έμοιαζε σχετικά καλό για μια βραδιά.Πλησιάζοντας την ρεσεψιόν,είδα μια ξινή κοπέλα να μας υποδέχεται με το πιο ξινό ύφος.Η ώρα ήταν βλέπεις μετά τις 3 τα ξημερώματα.Της ζητήσαμε ένα απλό δωμάτιο,μας έδωσε με όλη την ξίνια της το κλειδί,και ανεβήκαμε με όλη μας την κούραση στον τρίτο όροφο του ξενοδοχείου.Ανοίγοντας την πόρτα του δωματίου,ένα ημίγυμνο ζευγάρι πετάχτηκε από το κρεβάτι ουρλιάζοντας και βρίζοντας που τους χαλάσαμε τον ύπνο!Τα νεύρα μας ζαρτιέρες όπως καταλαβαίνεις!Αφού τους εξηγήσαμε οτι δεν φταίμε εμείς,αλλά η άχρηστη ρεσεψιονίστ,που μπέρδεψε τα δωμάτια,κατεβήκαμε πάλι κάτω.Αφού φυσικά της ζήτησα μια γεναία έκπτωση για ένα άλλο δωμάτιο χωρίς πελάτες ήδη μέσα,και αφού μας ζήτησε συγνώμη,ενώ η ξίνια της άρχισε να την εγκαταλείπει,μας οδήγησε στον παράδεισο..Μια απίστευτη σουίτα με τεράστιο κρεβάτι,τζακούζι,σαλόνι και πάει λέγοντας!
-Τέλεια!!Και με έκπτωση?
-Εννοείται!Άσε που δεν είχαμε και πολλά λεφτά,έπρεπε να κάνω τα κουμάντα μου,καταλαβαίνεις!
-Φυσικά..
-Κατά τις 4 το πρωί,καταφέραμε να κοιμηθούμε,για σεξ ούτε λόγος μετά από τέτοια νύχτα!
-Κρίμα το τζακούζι ρε γαμώτο..
-Εντελώς...Κατά τις 8 το πρωί όμως,και ενώ ο Μορφέας μας έχει αγκαλιάσει για τα καλά,ένας εκωφαντικός ήχος από τρυπάνια κάνει την εμφάνισή του!
-Όχι ρε φίλε!
-Ω ναι!Τρυπάνια,σφυριά και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο,μας τρυπάνε τα αφτιά και πεταγόμαστε έντρομοι από το κατά τα άλλα υπέροχο κρεβάτι μας.Αποφασίζω να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου,και με τα νεύρα κρόσσια,βγαίνω από το δωμάτιο στον διάδρομο.Οι εργασίες γίνονταν στο διπλανό μας δωμάτιο όπου,βρίζοντας και φωνάζοντας στους εργάτες,βλέπω έναν Ινδό τύπο,εντελώς φρικάλεο,με ένα μάτι κανονικό και ένα κάτασπρο,λες και του είχε γυρίσει κανονικά!Φαντάστηκα ότι ήταν ο επικεφαλής τους,και άρχισα να του μιλάω λίγο πιο ήρεμα αυτή την φορά,για τον βίαιο τρόπο που μας ξύπνησαν.Ο Ινδός,με κοίταζε απορημένος με το ένα καλό του μάτι,γεγονός που με φρίκαρε,αλλά παράλληλα μου φάνηκε τόσο αστείο που με δυσκολία κρατήθηκα να μην γελάσω.
-Δεν το πιστεύω,μόνο σε σένα συμβαίνουν αυτά..
-Χωρίς λοιπόν να πτοηθώ,και με το μάτι του Ινδού να με ακολουθεί καθώς απομακρυνόμουν,κατέβηκα και πάλι στη ρεσεψιόν.Εξήγησα φυσικά την κατάσταση βρίζοντας,στην ίδια ξινή ρεσεψιονίστ,απαιτώντας αυτή την φορά ακόμα μεγαλύτερη έκπτωση στην τιμή,καθώς η ώρα αναχώρησης ήταν στις 12,και μας είχαν ξυπνήσει από τις 8 το πρωί.
-Και σου την έκανε?
-Δεν κατάλαβες,αφού η ξινή ζήτησε ταπεινά συγνώμη,μας πρόσφερε και δωρεάν πρωινό!Μαζέψαμε λοιπόν τα κομμάτια μας,πήραμε τα πράγματά μας,και κατεβήκαμε για πρωινό.Ενώ τρώγαμε,η ξινή έκανε πάλι την εμφάνισή της,λέγοντάς μας πως,ο διευθηντής του ξενοδοχείου ήθελε να μας δεί,για να μας ζητήσει και αυτός με την σειρά του συγνώμη για την αναστάτωση!!
-Ε όχι ρε φίλε!
-Ω ναι!Πήγαμε λοιπόν στο γραφείο του διευθηντή,χτυπάμε την πόρτα και μένουμε με το στόμα ανοιχτό!Ο διευθηντής του ξενοδοχείου ήταν ο αόματος-εργάτης Ινδός!!!!!
-Χααχχαχαχαχαχαχαχαχχαχαχαχαχα!!!!Μόνο σε σένα Μαράκι,μόνο σε σένα!!
-..................................!